De spiegel van de Gendermonologen

En alweer een derde essay van mijn hand op Hard//hoofd. Dit keer schreef ik over mijn bezoek aan De gendermonologen, en de herinnering die in de zaal naar boven kwam. Kunst mag ongemakkelijk zijn. Waarom reageren we zo haatdragend op alles wat van het gemiddelde afwijkt? Precies op een gemiddelde past immers niemand. Er is altijd wel iets waarop je afwijkt – je houdt niet van HEMA rookworst, of je kunt de tekst van Engelbewaarder niet meezingen. Niet de afwijking is het probleem, alleen de angst ervoor.

Lees de tekst hier.