Kleurplaat

(Het eerste gedicht dat ik tijdens de lessen Poëzie van Jos Versteegen helemaal jambisch schreef. Jambisch. Dat kende ik nog niet. En het was nog best puzzelen. Het thema was ‘jeugdherinnering’. Altijd wilde ik de allergrootste doos Caran D’Ache van Sinterklaas. En steeds kreeg ik een kleine doos van de HEMA. Ook fijn. Maar ooit, hè, ooit. Dan koop ik zo’n megalomane doos met 2000 kleuren in vijf etages. En dan ga ik er iedere dag naar zitten kijken.)

Duh

KLEURPLAAT

Tom Kniesmeijer

De mooiste kleurpotloden in een doos

zijn die van Caran D’Ache. Er schuilt veel troost

in hun veelkleurig spitse tekenkracht.

Ik gun elk vlakje zijn unieke tint,

van harde rand steeds zachter naar de kern;

de vlakjes wensen immers allemaal

bescherming, rond de lichtheid van hun hart.

Tom Kniesmeijer

Ook afgekloven HEMA-stompjes hoe-

ven nooit de kliko in. Ik streel ze bij

hun puntje; schik ze om de dag. Als jij

aan mij begint het scherp al op papier:

Ik hou van rood maar vul me zachtjes in.

Tom KNIESMEIJER